Παίρνω αφορμή από την συνέντευξη που έδωσε, εδώ στο navysports.gr, ο Γιάννης Παπάζογλου, προπονητής του Ν.Ο Αμμοχώστου. Και αμέσως, εντελώς συνειρμικά, το μυαλό μου πήγε σε καταστάσεις προσφυγιάς, σε δύσκολες συνθήκες, σε ξεριζωμούς. Η σκέψη ‘’φτερούγισε’’ στους 15 χιλιάδες ανθρώπους που στοιβάζονται στον μεθοριακό σταθμό της Ειδομένης, περιμένοντας καρτερικά να ανοίξει το πέρασμα της… ελπίδας!
Το μόνο βέβαιο είναι πως η ζωή κύκλους κάνει, δυστυχώς τις περισσότερες φορές άσχημους κύκλους, όπως πριν από 42 χρόνια όταν οι Κύπριοι συμπατριώτες μας αναγκάστηκαν να αφήσουν τις εστίες τους και έτρεξαν να σωθούν βλέποντας τους Τούρκους να καταλαμβάνουν το μισό νησί. Τότε ήταν που η Αμμόχωστος, μία από τις ομορφότερες πόλεις της Μεσογείου, έπεφτε σε ‘’κώμα’’, από το οποίο δεν έχει ξυπνήσει ακόμη…
Εδώ στο navysports.gr, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια, μπροστά σ΄ ένα τέτοιο προσφυγικό δράμα, το οποίο εκτυλίσσεται μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη βάση μας. Δεν μπορούμε να ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, μιλώντας και γράφοντας μόνο για τον αγαπημένο μας ναυταθλητισμό. Ασφαλώς, αυτό είναι το αντικείμενό μας, όμως όταν συνάνθρωποί μας ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στον λασπότοπο της Ειδομένης, οφείλουμε να συμπαρασταθούμε.
Ξέρετε, ολ ΄αυτά που περνούν σήμερα οι Σύριοι, εμείς, ως Ελληνες, τα έχουμε περάσει πολλές φορές στο παρελθόν. Ξέρουμε τι θα πει Μικρασιατική καταστροφή, ανταλλαγή πληθυσμών, Κυπριακό. Ξέρουμε τι θα πει μετανάστευση σε Αμερική και Αυστραλία, μέχρι τις μέρες μας, όπου χιλιάδες νέα παιδιά εγκαταλείπουν την πατρίδα μας, απόρροια της οικονομικής κρίσης.
Τις επόμενες ημέρες, σε συνεργασία με το φιλανθρωπικό σωματείο ‘’Κιβωτός Κοινωνικής
Αλληλεγγύης’’, θα βρεθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους, στην Ειδομένη. Με όσες δυνάμεις έχουμε, μέσω αποστολής ρουχισμού σε πρώτη φάση, θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε στην ανακούφιση των προσφύγων. Για το λόγο αυτό ευχαριστούμε θερμά την Κιβωτό και τον πρόεδρό της, Ανέστη Σεμερτζίδη, για την ανάληψη της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε με τις μικρές δυνατότητες που διαθέτουμε…