Του Κώστα Τουτσίδη
Η δημοσιοποίηση από την Ολυμπιονίκη της ιστιοπλοΐας Σοφία Μπεκατώρου της προ 23ετίας σεξουαλικής κακοποίησης της από υψηλόβαθμο στέλεχος της ιστιοπλοϊκής ομοσπονδίας, (σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας φέρεται να είναι ο μέχρι χθες αντιπρόεδρος της Ε.Ι.Ο Αριστείδης Αδαμόπουλος), προφανώς και δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανέναν λογικό άνθρωπο.
Η Σοφία, που κουβάλησε για 23 χρόνια μέσα της ένα τεράστιο βάρος και ένα μεγάλο τραύμα στην ψυχή της, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει ανοιχτά γι αυτό και να προκαλέσει “σεισμό” στον ελληνικό αθλητισμό αν αναλογιστούμε ότι άρχισαν ν ανοίγουν κι άλλα στόματα για άλλες περιπτώσεις αθλητριών που υπέστησαν παρενοχλήσεις πριν πολλά χρόνια και δεν είχαν μιλήσει μέχρι σήμερα. Οι λόγοι που δεν μίλησαν άμεσα είναι προφανείς!
Τόσο η υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου, (η οποία βρίσκεται ήδη υπό δικαστική διερεύνηση), όσο και οι υπόλοιπες είναι αρμοδιότητα τις δικαιοσύνης να τις ερευνήσει, να τις διαλευκάνει και να ενεργήσει με βάση τα προβλεπόμενα από την Ελληνική νομοθεσία για ότι αποδειχτεί ότι συνέβη. Η αλήθεια άλλωστε λάμπει σαν τον ήλιο κι όποιος προσπαθήσει να την κρύψει αργά η γρήγορα θα καεί γιατί η δικαιοσύνη θα την ανακαλύψει!
Το πρόβλημα ωστόσο είναι πολύ βαθύ και δεν είναι πρόβλημα μιας, δύο, τριών ή δέκα αθλητριών αλλά πρόβλημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
- Πρέπει ως κοινωνία να καταλάβουμε κάποτε ότι το να στιγματίζουμε, να στοχοποιούμε, να απαξιώνουμε ή ακόμα και να τιμωρούμε το θύμα για ότι του συνέβη, επιβραβεύοντας εμμέσως το θύτη δεν βοηθάει να ανοίγουν τα στόματα την ώρα που πρέπει, έτσι ώστε ο θύτης να οδηγείται έγκαιρα στη δικαιοσύνη και να τιμωρείται με βάση όσα ορίζει ο νόμος.
Αλλιώς είναι όταν υπάρχει ένα συμβάν, το θύμα να έχει το θάρρος χωρίς φόβο στιγματισμού να μιλήσει αμέσως. Η άμεση αποκάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε μια άμεση ιατροδικαστική εξέταση, σε μια άμεση λήψη γενετικού υλικού για ταυτοποίηση DNA και εν τέλει στο να “δέσει” τον θύτη με στοιχεία που δεν θα του επιτρέψουν να ξεφύγει από την “τσιμπίδα” του νόμου και της δικαιοσύνης.
Ευθύνη για το ότι δεν ανοίγουν τα στόματα την ώρα που πρέπει έχουμε όλοι μας ως κοινωνία και ας το παραδεχτούμε! Αυτό είναι πρωτίστως που πρέπει να αλλάξει!
Ας γίνει η υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου ένα μάθημα για ν αλλάξουμε προς το καλύτερο την κοινωνία μας και να μπορούμε να πούμε στα παιδιά μας ή σε όσες και όσους βρεθούν αντιμέτωποι με μια παρόμοια κατάσταση “αν σας συμβεί μιλήστε και φωνάξτε αμέσως χωρίς να φοβάστε!”
Μόνο αν λειτουργούμε έτσι οι επίδοξοι θύτες θα το σκεφτούν καλύτερα πριν “χτυπήσουν” τα υποψήφια θύματα τους.
Υ.Γ: Άμεσα έξω απ τον αθλητισμό όλοι αυτοί που με τις πράξεις τους τον δηλητηριάζουν! Κράτος και φορείς πρέπει να φτάσουν “το μαχαίρι στο κόκκαλο” και να καθαρίσουν ότι “σάπιο” υπάρχει!
by 
