Του Κώστα Τουτσίδη
Τα τελευταία χρόνια τα ονόματα τους ακούγονται ολοένα και περισσότερο κι αυτό οφείλεται στις συνεχόμενες επιτυχίες τους σε παγκόσμια κλίμακα.
Από το 2004 και το χρυσό μετάλλιο της Μπεκατώρου με την Τσουλφά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, δεν είδαμε άλλο γυναικείο πλήρωμα στα 470 να βάζει πλώρη για πολύ υψηλές διακρίσεις. Οι παγκόσμιες πρωταθλήτριες του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, Μαρία Μπόζη και Ραφαηλίνα Κλωναρίδου, όλα δείχνουν ότι πήραν άτυπα τη σκυτάλη και ξεκίνησαν να αρμενίζουν με τελικό προορισμό τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020.
Αιφνιδιαστήκαμε όταν τα κορίτσια μας αποκάλυψαν ότι πριν λίγους μήνες έφτασαν να σκέφτονται ακόμα και να εγκαταλείψουν την προσπάθεια.
«Είχαμε πει ότι εάν μέχρι το παγκόσμιο που τρέξαμε δεν είχε βρεθεί κάτι αξιόλογο από πλευράς χορηγίας για να μας
στηρίξει οικονομικά και να έχουμε μια βάση για να ξεκινήσουμε, δεν θα συνεχίζαμε. Ειδικά το χειμώνα που πέρασε δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ και ήμασταν όχι απλά ένα βήμα πριν αλλά με το ένα πόδι απέξω. Όταν έχουμε ν ανταγωνιστούμε ομάδες με τόσο μεγάλα μπάτζετ κι εμείς δεν είχαμε ούτε τα βασικά για να πάμε στους βασικούς αγώνες… Ήταν όμως πολύ γοητευτική η ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων και τελικά δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε. Ευτυχώς τώρα έχουμε και την interwetten με την οποία ξεκινήσαμε μια τετραετή συνεργασία με προοπτική για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παράλληλα υπάρχουν κι άλλες εταιρίες και σιγά σιγά στρώνει η κατάσταση».
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα 470 που έγινε στη Θεσσαλονίκη πήραν τη 10η θέση η οποία σίγουρα είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία τηρουμένων των αναλογιών. Η Μαρία και η Ραφαηλίνα γνωρίζουν πολύ καλά τις δυνατότητες τους και δεν κρύβουν την ικανοποίηση τους που ήταν στην κούρσα των μεταλλίων και πήραν αυτή τη θέση.
«Δεν είχαμε πολύ άγχος. Ξέραμε τις αντιπάλους μας ήδη από τους προηγούμενους αγώνες. Το να τρέχεις με τις γυναίκες είναι τελείως διαφορετικό από ότι με τις νέες. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, παρόλο που είναι μεταολυμπιακή χρόνια και όλα τα πληρώματα είναι εξαιρετικά».
Τα κορίτσια αναφέρθηκαν επίσης και στις εμπειρίες που πήραν από τον ανταγωνισμό με όλα αυτά τα σπουδαία πληρώματα στο συγκεκριμένο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
«Τρέχουμε πολλούς αγώνες με όλα αυτά τα πληρώματα και πλέον έχουμε φτάσει σ ένα σημείο που μπορούμε να τα παρακολουθούμε και να τα ανταγωνιζόμαστε. Όσο βελτιωνόμαστε τόσο πιο πολλά παίρνουμε γιατί μπορούμε να τα αφομοιώνουμε και καλύτερα. Γενικά οι αγώνες είναι η καλύτερη προπόνηση και το καλύτερο σχολείο».
Η εμπειρία που έχουν αποκτήσει σε μεγάλες διοργανώσεις και στο εξωτερικό τις έχει κάνει να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν το πόσο επιτυχημένη είναι μια διοργάνωση. Όπως μας είπαν η φετινή διοργάνωση από το Ν.Ο.Θ άφησε στους πάντες εξαιρετικές εντυπώσεις.
«Πρέπει να συγχαρούμε τον όμιλο και όλο το ανθρώπινο δυναμικό του τους εθελοντές και όλους όσους συνέβαλλαν στην
επιτυχία αυτής της διοργάνωσης. Συμμετείχαμε σε πάρα πολλές διοργανώσεις και πραγματικά αυτή η διοργάνωση ήταν εξαιρετική. Τρέξαμε πολύ ωραίες και δίκαιες κούρσες. Ακούσαμε πάρα πολύ καλά λόγια από τους ξένους αθλητές. Αν συγκρίνουμε τη διοργάνωση αυτή του Ν.Ο.Θ με το Μονακό, με το Ιέρ και με το Μαϊάμι, ήταν πραγματικά στην 1η γραμμή. Ήταν και μια ακόμα επιβεβαίωση για τον όμιλο μας ότι μπορεί ξανά και ξανά ν αναλαμβάνει τέτοιες διοργανώσεις κι ότι ακόμα και σε περίοδο κρίσης δεν πτοείται. Η φετινή διοργάνωση ήταν καλύτερη από το 2015».
Το πρόγραμμα τους μετά το παγκόσμιο περιλαμβάνει σε πρώτη φάση την απαραίτητη ξεκούραση μετά από μια χρονιά συνεχόμενων αγώνων.
«Μέχρι τις 2 Αυγούστου θα ξεκουραστούμε γατί από το Ιέρ και μετά δεν σταματήσαμε καθόλου. Στη συνέχεια υπάρχει το Ευρωπαϊκό που θα γίνει από 6 – 15 Αυγούστου. Μετά θα τρέξουμε στη Ρεγκάτα με τα μεγάλα σκάφη. Είναι ένας ωραίος αγώνας και μια ευκαιρία να γνωρίσουμε κι αλλά σκάφη αφού και η ανοιχτή θάλασσα έχει να προσφέρει πολλά. Πέρυσι στο Πόρτο Καράς πήραμε κάποια πράγματα 
που μας βοήθησαν κι αυτά. Το Σεπτέμβριο μετά ξεκινάμε φουλ προπόνηση κι από το Δεκέμβριο ξεκινάνε οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Αρχικά στο Μαϊάμι στα world cup, στο Ιέρ στη Δανία που είναι ο πιο σημαντικός σταθμός για μας του χρόνου γιατί κρίνεται η πρόκριση, Ευρωπαϊκό στη Βουλγαρία, τελικός world cup στο Κίελο, προπονήσεις στο εξωτερικό… Χαμός!»
Ο συνδυασμός υψηλού πρωταθλητισμού με τις πανεπιστημιακές σπουδές είναι κάτι που τόσο για τη Μαρία όσο και για τη Ραφαηλίνα αποτελεί τρόπο ζωής. Ευτυχώς όπως λένε, οι σχολές τους τους παρέχουν τις διευκολύνσεις που απαιτούνται για να μπορέσουν να κάνουν πρωταθλητισμό και να παίρνουν μέρος στους αγώνες ανά τον κόσμο.
«Είναι πολύ δύσκολο αλλά και στις δύο, μας αρέσουν πολύ οι σχολές μας κι άμα έχεις αγάπη γι αυτό που κάνεις μπορείς να τα προλάβεις όλα. Είναι θέμα σωστού προγραμματισμού. Μας διευκολύνουν και οι καθηγητές στο να παραδίδουμε εργασίες είτε πιο νωρίς είτε πιο μετά. Κυρίως πιο νωρίς».
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι πριν από κάθε αγώνα η καλή προετοιμασία του σκάφους. Τα κορίτσια όπως μας είπαν αφιερώνουν πολλές ώρες και μέρες για να έχουν το σκάφος τους σε άριστη κατάσταση.
«Στον πρωταθλητισμό είναι πάρα πολύ σημαντική η λεπτομέρεια. Ειδικά το 470 είναι ένα σκάφος που θέλει να το έχεις στα …ώπα του!» Λένε χαρακτηριστικά και συνεχίζουν «Έχει τόσα πολλά συστήματα και τόσα πολλά μικρά πράγματα που παίζουν
ρόλο. Έχει τύχει να χάσουμε κούρσα ή να χάσουμε πολλές θέσεις από πράγματα που δεν προσέξαμε και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι έπρεπε να τα κοιτάξουμε. Έχουμε γίνει πολύ σχολαστικές. Μπορεί όσες ώρες έχουμε μέσα στο νερό να έχουμε και στην προετοιμασία του σκάφους. Πριν το παγκόσμιο ασχοληθήκαμε εκτός νερού με τις δουλειές του σκάφους επί 5 ημέρες από τις 10 το πρωί μέχρι και τις 8 το βράδυ».
Οι δύο πρωταθλήτριες σχολίασαν και τις αλλαγές που πρόκειται να γίνουν στα κατάρτια των σκαφών 470.
«Οι αλλαγές συνήθως έχουν ένα κόστος. Εμείς έχουμε “χτίσει” μια αποθήκη με υλικά και κατάρτια. Σίγουρα αυτές οι αλλαγές που θα γίνουν θα είναι ένα επιπλέον έξοδο. Για μας τις χώρες που δεν μα τρέχουν κι απ τα μπατζάκια τα χρήματα είναι αρκετά μεγάλο έξοδο. Λένε ότι δεν θα έχει κάποια μεγάλη διαφορά από πλευράς απόδοσης. Γενικά είναι πάντως καλό να εκσυγχρονίζεται η κατηγορία. Θα δείξει».
Ωστόσο δεν παραλείπουν να αναφέρουν και την πολύτιμη βοήθεια που έχουν από τον όμιλο τους το Ν.Ο.Θ.
«Ο Ναυτικός όμιλος Θεσσαλονίκης μας παρέχει το σκάφος το οποίο όταν το πήραν για μας ήταν καινούργιο . Ήταν η 1η επένδυση που έκανε ο όμιλος σε τέτοιο σκάφος, δεν είχε αγοράσει ξανά 470 καινούργιο. Το είχαμε στο παγκόσμιο των νέων και ήταν καταλυτικός παράγοντας για την επιτυχία μας. Είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό σκάφος. Τώρα βέβαια με τη βοήθεια των χορηγών σκεφτόμαστε ν αγοράσουμε καινούργιο. Πάντως ο όμιλος μας καλύπτει και στα υλικά μας και στα πανιά, τα σχοινιά τα κατάρτια και τον εξοπλισμό μας. Και η ομοσπονδία μας έχει βοηθήσει κυρίως από το 2016. Τώρα σε μεταολυμπιακή χρονιά δεν υπάρχουν πολλές επιχορηγήσεις αλλά όσο μπορούν κι αυτοί βοηθάνε».
Ο Τάκης Μάντης με τον Παύλο Καγιαλή συνέβαλλαν επίσης σημαντικά στην πορεία τους το τελευταίο διάστημα όπως μας λένε οι δύο πρωταθλήτριες.
«Οι συζητήσεις που κάναμε με τον Παύλο και τον Τάκη ήταν πολύ καθοριστικές που είμαστε σήμερα εδώ και μάχιμες και μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ με τις γνώσεις τους. Κάναμε μαζί προπόνηση και δεν υπάρχουν λόγια για να τους ευχαριστήσουμε».
Στο βάθος βέβαια βρίσκεται το Τόκιο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και μπροστά τους ο δύσβατος δρόμος για να φτάσουν ως εκεί.
«Μέχρι το Τόκιο θα έχουμε πολύ τρέξιμο, θα είναι δύσκολα το ξέρουμε αλλά θα προσπαθήσουμε. Το πιο δύσκολο είναι το
να φτάσεις εκεί. Όταν φτάσεις εκεί είναι το τέλος».
Στη συζήτηση μπήκε και το θέμα του κόστους του ν ασχοληθεί κανείς με την ιστιοπλοΐα αλλά και το πως εξηγούν το ότι στην Ελλάδα βλέπουμε λιγότερες γυναίκες στα 470 σε σχέση με τους άνδρες.
«Είναι κοστοβόρα κατηγορία το 470 είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Όταν δεν υπάρχουν χρήματα από την ομοσπονδία ή απ το κράτος για ανάπτυξη είναι δύσκολο να ξεκινήσει κάποιος και να επενδύσει όταν δεν έχει το αρχικό κεφάλαιο. Κι εμείς όταν ξεκινήσαμε τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα. Το σκάφος μόνο έχει περίπου 15 χιλιάδες ευρώ. Ωστόσο η ιστιοπλοΐα είναι παρεξηγημένο άθλημα. Σε οποιοδήποτε άθλημα ο πρωταθλητισμός κοστίζει. Σ εμάς το μεγαλύτερο έξοδο είναι οι μεταφορές του σκάφους και ο εξοπλισμός. Αλλά αν κάποιος όμως θέλει να ασχοληθεί χαλαρά ερασιτεχνικά απλώς για να μάθει ιστιοπλοΐα τότε είναι πιο φθηνό άθλημα κι απ το ποδόσφαιρο».
«Το ότι υπάρχουν λιγότερες γυναίκες στο 470 στην Ελλάδα οφείλεται ίσως και στο φόβο των γονιών αλλά είναι ίσως και στη φύση των γυναικών. Ένα κρίσιμο σημείο επίσης είναι όταν φτάνεις στην τρίτη λυκείου με τις εξετάσεις τι παρέες κι όλα αυτά όπου εκεί πολλοί σταματάνε. Σίγουρα αυτό πρέπει ν αλλάξει».
Ένα ερώτημα που θέσαμε ήταν εάν ο πρωταθλητισμός στην ιστιοπλοΐα τους αφήνει περιθώρια για ν ασχοληθούν και με άλλα πράγματα που πιθανώς τους ενδιαφέρουν.
«Όταν κάνω κάτι μ αρέσει να δίνομαι». Μας λέει η Μαρία Μπόζη και συνεχίζει «Ήθελα να κάνω κι άλλα πράγματα όπως χορό, τένις κλπ. Τώρα το συναίσθημα που παίρνεις απ την ιστιοπλοΐα και η ευχαρίστηση ακόμα κι απ την προπόνηση δεν αφήνει κενό για τίποτα άλλο».
«Δεν κάνουμε ιστιοπλοΐα γιατί δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε, κάνουμε ιστιοπλοΐα γιατί αυτό μας κάνει ευτυχισμένες. Όταν κάνουμε πολλές μέρες ιστιοπλοΐα λέμε να πάμε και λίγο στις σχολές μας να κάνουμε και κάτι άλλο. Όταν πάλι είμαστε πολύ στη σχολή λέμε δεν αντέχουμε άλλο πάμε θάλασσα. Αυτό μας βοηθάει και τις δύο και πνευματικά και ψυχολογικά».
Τέλος δεν άφησαν χωρίς σχολιασμό και την προβολή την οποία άρχισαν να έχουν από τα media τα τελευταία χρόνια με τις επιτυχίες τους.
«Τα media βλέπουν 20 μέρες εμείς βλέπουμε 4 χρόνια. Το μετάλλιο του Μάντη και του Καγιαλή ήταν καταλυτικό το άθλημα ξαναήρθε στο επίκεντρο και δίνει ακόμα μεγαλύτερη τροφή στα media. Εμάς γενικά μας αρέσουν τα social. Μας έχει βοηθήσει πολύ η προβολή και μέσω του ομίλου. Ήρθαν και τα μετάλλια που πήραμε την κατάλληλη στιγμή. Τα media μας έχουν βοηθήσει αρκετά δεν νομίζουμε ότι μας αποσυντονίζουν. Είναι διαχειρίσιμο».
Φώτο: Νίκος Καρανικόλας nikoskaranikolas.com
by 
