Του Κώστα Τουτσίδη
Δύο μόλις εικοσιτετράωρα απ τη στιγμή που επισημοποιήθηκε η συνεργασία του με την ομοσπονδία κωπηλασίας με το νέο του ρόλο, αυτόν του επικεφαλής προπονητή όλων των εθνικών ομάδων, ο Σάκης Αθανασιάδης “άνοιξε τα χαρτιά του” στο navysports.gr και μίλησε για όλους και για όλα. Για όσα προηγήθηκαν, για το παρόν αλλά και το μέλλον.
Τι αλλάζει από σήμερα για το Σάκη Αθανασιάδη; Καθώς συνεργάζεστε ήδη πολλά χρόνια με την ομοσπονδία.
“Τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι με την ομοσπονδία απo το 2005. Αλλάζει μόνο ρόλος και όχι η συνεργασία. Για τον νέο μου ρόλο έπαιξαν ρόλο οι σχέσεις που υπάρχουν μ αυτούς τους ανθρώπους. Εκτίμησαν στο πρόσωπο μου κάποια πράγματα για τα οποία με προέκριναν ανάμεσα σε ισάξιους συναδέλφους να ηγηθώ της εθνικής ομάδας για την επόμενη τετραετία και βλέπουμε – γιατί οι συνεργασίες πάντα ανανεώνονται κάθε χρόνο. Θεωρώ ότι έχω ωριμάσει αρκετά για να μπορώ να το κάνω. Τέτοιου είδους συνεργασία – αλλά όχι με όλη την ομάδα – είχα και κατά το παρελθόν με την εθνική. Τότε το 1985 το ΄87 το 2001 είχα σχέση περισσότερο με την εφηβική ομάδα και όχι με όλη την προετοιμασία γενικότερα των εθνικών ομάδων”
.
Πάντως τα περισσότερα παιδιά που υπάρχουν σήμερα στις εθνικές
ομάδες έχουν περάσει από τα χέρια σας τα γνωρίζεται και αυτό ίσως να είναι πιο εύκολο για να κάνετε τις επιλογές σας ενόψει των μελλοντικών αγωνιστικών στόχων.
“Οπωσδήποτε. Και μάλιστα μέσα στις βλέψεις μου είναι να έρθω σε επαφή τόσο εγώ όσο και ο έφορος της εθνικής ομάδας ανδρών – γυναικών ο Βασίλης Πολύμερος, με παλιούς καλούς αθλητές που πέρασαν από την εθνική και διακρίθηκαν, μήπως και μπορέσουμε να λύσουμε τα προβλήματα που τους έκαναν να απομακρυνθούν από την εθνική ομάδα. Όχι απόλυτα για να ξαναγυρίσουνε αλλά να μάθουμε τους λόγους. Μήπως είναι κάποια πράγματα που μπορούμε να τα βελτιώσουμε έτσι ώστε να μην έχουμε απώλειες για το μέλλον”.
Για τον Τζιάνι Ποστιλιόνε
Διαδέχεστε τον Τζιάνι Ποστιλιόνε. Συνεργαστήκατε μαζί του, ποια είναι η δική σας άποψη για τον προκάτοχο σας;
“Συνεργάστηκα μαζί του 12 χρόνια και μπορεί κάποιος να πει ότι είναι μέχρι και μέντορας μου. Μου δίδαξε πράγματα και έμαθα απο αυτόν. Πάντα σε όλες τις συνεργασίες προσπαθείς να κρατήσεις τα θετικά και να διώξεις τα αρνητικά. Οπότε μην περιμένεις να σου πω για αρνητικά. Δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς με τα αρνητικά. Πρέπει να δούμε τα θετικά και αν μπορούμε να τα κάνουμε και πιο πολλά. Γιατί τα παθήματα γίνονται μαθήματα όπως λέει και η παροιμία. Αυτός ο άνθρωπος έφερε τεράστια αλλαγή στην κωπηλασία. Όλοι πιστεύουν ότι η αλλαγή ήταν στη γνώση, στην τεχνική, αλλά εγώ θα έλεγα ότι μας έβαλε σε καλύτερο προγραμματισμό. Και αυτός – όπως και εγώ θέλω να πιστεύω αλλά θα το δω στην πορεία – βρήκε μια διοίκηση που τον στήριξε απόλυτα. Θεωρώ ότι όλοι οι προπονητές είτε αυτοί των σωματείων, είτε εμείς που ήμασταν συνεργάτες του άμεσοι, τον στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις και φυσικά είχε την τύχη να πέσει για 12 χρόνια σε μια φουρνιά αθλητών που τον στήριξαν. Ήταν “πεινασμένοι” για επιτυχίες, όλοι μας ήμασταν “πεινασμένοι” και με την κατάλληλη καθοδήγηση τη δικιή του, τον προγραμματισμό και την πολύ σκληρή δουλειά την οποία οι αθλητές μας την άντεξαν, ήρθαν αυτά τα αποτελέσματα που ήταν ότι καλύτερο όχι μόνο για την κωπηλασία αλλά και για όλο τον Ελληνικό αθλητισμό”.
“2012 και 2016 με γεύση… σαν να τρώμε κουβερτούρα”
Πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, Ολυμπιακά μετάλλια…
“Μ αρέσει μερικές φορές που έρχονται και μου δίνουν συγχαρητήρια για τη φετινή χρονιά μόνο λες και ήταν κάτι ξεκομμένο και ιδιαίτερο. Η περυσινή χρονιά ήταν ακόμα πιο επιτυχημένη. Φέραμε ένα δεύτερο μετάλλιο στην ανδρική κατηγορία και σ ένα διπλό σκιφ βαρύ γυναικών, πήραμε τις Ολυμπιακές προκρίσεις. Ήταν πιο επιτυχημένη χρονιά. Θεωρώ ότι η φετινή χρονιά ήταν μια συνέχεια όλων των χρόνων που πέρασαν. Η φετινή χρονιά, όπως και αυτή του 2012 μας αφήνει μια γλυκιά πίκρα. Είναι σαν να τρώμε κουβερτούρα. Απο τη μια γλυκαινόμαστε κι απο την άλλη υπάρχει η πίκρα γιατί φτάσαμε στο παρα ένα και δεν πήραμε μετάλλια. Το 2012 με την τετράκωπο και τώραμε το διπλό σκιφ”.
Περί νέου ρόλου του Ποστιλιόνε… Διεθνές κέντρο ανάπτυξης ο Σχινιάς;
Πιστεύετε ότι είναι ο χρήσιμο να παραμείνει ο Τζιάνι Ποστιλιόνε συνεργάτης της ομοσπονδίας με κάποιο άλλο ρόλο, σε μια άλλη θέση απ όπου θα μπορεί να βοηθήσει την εθνική ομάδα; Ακούγεται ότι υπάρχει σκέψη για κάτι τέτοιο.
“Κατ αρχήν για να έρθει ένα αποτέλεσμα είναι δουλειά πολλών ανθρώπων. Επειδή είναι κάτι που κουβεντιάζεται τον τελευταίο καιρό και μου έχει γίνει και σε μένα αυτή η πρόταση για μια συνεργασία μαζί με τον Τζιάνι, δεν ξέρω η ομοσπονδία σε τι πλαίσιο φαντάζεται αυτή τη συνεργασία. Χρησιμοποιούν ένα γενικότερο ρόλο του τεχνικού συμβούλου. Εγώ θα ήθελα να μάθω, γιατί με ενδιαφέρει άμεσα, τι θα κάνει αυτός ο τεχνικός σύμβουλος. Δε λέω όχι, αλλά δεν μπορώ να πω και ναι εάν δεν ξέρω τα περιθώρια μέσα στα οποία θα κινείται. Αν τυχόν πούμε ότι θα είναι αυτός που θα βγάζει το πρόγραμμα, θα είναι αυτός που θα κάνει τον συντονισμό και θα επιλέγει τους αθλητές, ή αυτός που θα πει σε ποιους αγώνες θα πάμε, αν είναι όλα αυτά δεν υπάρχει λόγος να είμαι εγώ εδώ. Έχει τον ίδιο ρόλο. Ένας επικεφαλής προπονητής αυτό κάνει. Αυτό έκανε μέχρι τώρα ο Ποστιλιόνε”.
Έχουμε ακούσει πληροφορίες που λένε ότι ίσως να του προταθεί ένας
ρόλος διαφορετικός, να βοηθήσει δηλαδή εξ αποστάσεως την εθνική με τις διασυνδέσεις του μέσα στην παγκόσμια ομοσπονδία κλπ.
“Αυτό είναι κάτι άλλο. Θα σας πω κι εγώ ένα σενάριο που γνωρίζω γιατί επίσημα δεν μπορώ να το ξέρω. Η FISA (διεθνής ομοσπονδία κωπηλασίας), τον έχει καθορίσει σαν διευθυντή αναπτυξιακού προγραμματισμού ανά τον κόσμο και μάλιστα υπάρχει μια πρόταση το κέντρο ανάπτυξης ανά τον κόσμο να γίνει στο Σχινιά. Αυτό είναι πάρα πολύ καλό για όλους μας. Αναβαθμίζεται πάρα πολύ ο Σχινιάς και η ελληνική κωπηλασία γιατί και οι αθλητές και οι προπονητές μας θα έρχονται σε επαφή πιο άμεσα με ξένο κόσμο. Είναι όμως κατά την προσωπική μου άποψη κάτι που δεν μπορεί να το αποφασίσει η Ε.Κ.Ο.Φ.Ν.Σ αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση. Ο Σχινιάς είναι ένα Ολυμπιακό έργο το οποίο όπως όλα τα Ολυμπιακά έργα βρίσκεται σε μια Α διαδικασία. Αν αυτή αλλάξει και περάσει για παράδειγμα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και μπορέσει να πάρει σάρκα και οστά σαν ένα διεθνές κωπηλατικό κέντρο θα μας χαροποιήσει όλους. Μόνο εμείς οι άνθρωποι της κωπηλασίας ξέρουμε πως κρατάμε αυτό το κέντρο ανοιχτό”.
Πέρασε και η περίοδος που οι αθλητές ξεκουράζονται μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες και το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Έχει ξεκινήσει από την πλευρά σας ο σχεδιασμός για τη νέα χρονιά σε ότι αφορά το ποιοι θα κληθούν στα κοινόβια των εθνικών ομάδων και ποιοι όχι;
“Εμείς θα μπούμε στη διαδικασία του να μην αποκλείσουμε κανένα. Όλοι οι αθλητές μας βρίσκονται σε μια ηλικία που μπορούν να κωπηλατούν και να αποδίδουν στα μέγιστα τους. Ο μεγαλύτερος μας αθλητής αυτή τη στιγμή είναι 33 χρόνων που σημαίνει ότι έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στην κωπηλασία συμμετοχή και σε άλλους Ολυμπιακούς αγώνες και όχι μόνο στους επόμενους. Αν δούμε τα στάνταρ που υπάρχουν στο εξωτερικό, υπάρχουν κωπηλάτριες που μάλιστα κωπηλατούν με αξιώσεις για μετάλλια. όλοι οι υπόλοιποι μας αθλητές είναι πολύ πιο νέοι. Έχουμε αθλήτρια η οποία στα 33 της, με τρία παιδιά, έχει ήδη βάλει στόχο το Τόκιο από μόνη της. Μιλάμε για τη Γεωργία Δημάκου. Το ωραίο είναι ότι όλες αυτές τις αποφάσεις μπορεί να τις παίρνει ένα άτομο αλλά η στήριξη γίνεται από πολλά άτομα. Κυρίως απο την οικογένεια της. Όλη η δομή της οικογένειάς της Δημάκου είναι μπλεγμένη μέσα στην κωπηλασία και αυτό ίσως κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Δεν παύει όμως να υπάρχει και η καθημερινότητα όπως τα διαβάσματα των παιδιών, που για μεγάλα χρονικά διαστήματα αυτή η μητέρα υποχρεώνεται να τα αφήσει πίσω για το στόχο. Να σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι συμβαίνει πολλές φορές με τις οικογένειες. Η δίκωπος από την Αυστραλία που κέρδιζε μέχρι και το 2008 οι δύο που αποτελούσαν το πλήρωμα απείχαν οι κατοικίες τους μεταξύ τους 1500 χιλιόμετρα. Οπότε κάποιες φορές οι οικογένειες τους ήταν αναγκασμένες να συνυπάρχουν πότε στο ένα μέρος πότε στο άλλο για να μην αλλάξει και η ζωή της οικογένειας. Παρά τη δυσκολία αυτή αυτά τα άτομα πήραν Ολυμπιακά μετάλλια”.
“Άμα τραβήξει ο Γκάλης ο Άρης κερδίζει…”
Η πρακτική αυτή που ακολουθείται των κοινοβίων, πιστεύετε ότι είναι η σωστή πρακτική; Να απομακρύνονται δηλαδή οι αθλητές οι αθλητές για μεγάλο χρονικό διάστημα απο τις οικογένειες τους και να μένουν κλεισμένοι σ ένα κοινόβιο που οι επιλογές τους δεν είναι πολλές; Μήπως αυτό το μοντέλο με κάποιο τρόπο πρέπει να διαφοροποιηθεί;
“Μοντέλα προπόνησης υπάρχουν πολλά. Εμείς τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε ένα μοντέλο του πρώην ανατολικού μπλοκ αυτό των κοινοβίων. Και μεγάλες ομάδες όμως των δυτικών χωρών όπως η Αγγλία η Ιταλία η Ισπανία το χρησιμοποιούν. όλα αυτά γίνονται γιατί το άθλημα μας παραείναι ομαδικό. Τι θέλω να πω. Είναι ομαδικό με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν είναι αθλοπαιδιά. Έχουμε συνδυάσει τα αθλητικά παιχνίδια με την ομαδικότητα. Στα δικά μου χρόνια λέγαμε “άμα τραβήξει ο Γκάλης ο Άρης κερδίζει και οι άλλοι ας σέρνονται” και δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Στην κωπηλασία για να φέρουμε ένα αποτέλεσμα χρειάζεται η απόλυτη συνεργασία όλων όσων αποτελούν το πλήρωμα. Ένας απ όλους αρκεί για να έρθει η αποτυχία. Οπότε για να πετύχουμε αυτό τον απόλυτο δεσμό, όταν έχεις να κάνεις με δύο τρία ή και τέσσερα άτομα από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, πρέπει να τους μαζέψεις για να μπορέσεις να κάνεις τη δουλειά σου. Ξεκινάμε στην αρχή με ολιγοήμερα κοινόβια και όσο πλησιάζουμε προς τους Ολυμπιακούς αγώνες αυτό γίνεται πιο ομαδικό. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να μπούμε σ αυτή τη λογική και να κινηθούμε σαν μια γροθιά και δεν πρέπει ν αφήσουμε κανέναν να μας επηρεάζει. Ακόμα και τις γυναίκες μας. Σ αυτό τον τρόπο ζωής μπαίνουμε όλοι μαζί. Δεν διαφοροποιείται η δική μου ζωή απ τη δική τους. Κι εγώ μαζί τους φτάνοντας στην ηλικία που είμαι αφήνω και άφηνα πάντα την οικογένεια μου πίσω ακριβώς για το στόχο και το κοινό καλό”.
Θα υπάρξουν αλλαγές και ανασυνθέσεις πληρωμάτων πριν τους επόμενους σημαντικούς αγώνες;
“Ναι βέβαια. Πάντα συμβαίνει αυτό. Κάποιοι λένε ότι η κωπηλασία ορισμένες φορές γίνεται άδικη. Εμείς θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί και κάποιες φορές μπορεί να γίνουμε και άδικοι. Αλλά κρινόμαστε από το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει”.
Ποιοι είναι οι πρώτοι αγωνισ
τικοί στόχοι από δω και πέρα;
“Οι πιο υψηλοί στόχοι είναι τα παγκόσμια πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες. Των ανδρών είναι στη Φλόριντα, των εφήβων είναι στη Λιθουανία… στους φίλους μας και των νέων είναι στη Βουλγαρία στο Πλόβντιβ. Δεύτεροι στόχοι είναι τα Πανευρωπαϊκά που από φέτος θα γίνουν τρία διαφορετικά σε όλες τις κατηγορίες. Θα δούμε εάν θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε σε όλα αυτά και ο λόγος είναι ότι των εφήβων πέφτει πάνω στις εξετάσεις των παιδιών οπότε πρέπει να δούμε εάν υπάρχουν αθλητές οι οποίοι είτε έχουν περάσει από αυτές τις υποχρεώσεις ή εάν υπάρχει δυνατότητα από πλευράς σχολείων να καλύψουμε το κενό που θα δημιουργηθεί. Εξαρτάται όμως κατά πόσο θέλουν οι καθηγητές σε κάθε σχολείο να βοηθήσουν. Από αλλού έχουμε αμέριστη συμπαράσταση κι από αλλού όχι. Ειδικά για φέτος υπάρχει κι ένας ακόμα στόχος που λέγεται Μεσογειακοί αγώνες που φέτος θα γίνουν στην Ισπανία και εκεί έχουμε τις φιλοδοξίες μας. Επειδή τα χρονικά περιθώρια πιέζουν θα δούμε πως θα μπορέσουμε να είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση σε όλους τους αγώνες. Το 2009 στους Μεσογειακούς καταφέραμε τότε να κερδίσουμε τα πάντα”.
Είναι πάντως άδικο κάποια παιδιά, που μπορεί να έχουν και τις προϋποθέσεις να διακριθούν και να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο, να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα να τον συνδυάσουν με το σχολείο.
“Δυστυχώς δεν βρήκαμε ακόμα τις φόρμουλες που χρειάζονται σαν κοινωνία. Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα σε σχέση με το παρελθόν με τις αλλαγές που έχουν γίνει νομικά στον αθλητισμό. Παλιότερα υπήρχαν πιο πολλά κίνητρα απ ότι υπάρχουν σήμερα. Από κει που υπήρχε πληθώρα κινήτρων φτάσαμε στη διαδικασία να τραβάμε οριζόντια γραμμή και να τους παίρνει όλους η μπάλα”. Φταίμε όμως όλοι για την κατάντια τη σημερινή”.
Κάνετε ήδη κάποια τεστ σε μικρά παιδιά όπως είδαμε και σήμερα. Διακρίνετε μια καλή φουρνιά αθλητών για τη συνέχεια του αθλήματος, για το μέλλον;
“Ναι τα σωματεία προσπαθούν να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στην κωπηλασία. Κι ενώ παλιότερα πηγαίναμε σε πιο εξειδικευμένες σωματικά διαπλάσεις ενός αθλητή σήμερα έρχεται περισσότερος κόσμος και το άθλημα γίνεται πιο δημοφιλές. Από τη μια είναι καλό αλλά από την άλλη θέλει μεγάλη στήριξη από τις διοικήσεις των σωματείων. Είμαστε ένα άθλημα που έχει πολύ ακριβά υλικά κι εκεί χρειάζεται μεγάλη στήριξη και από το σωματεία και από τους γονείς που πολλές φορές πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Παρόλα αυτά τα πράγματα κινούνται θετικά. Το πρόβλημα είναι ο υψηλός πρωταθλητισμός όταν τα παιδιά είναι στην ηλικία του ν αποφασίσουν τι θα γίνει με το πανεπιστήμιο και πρέπει να συνδυάσουν προπόνηση και διάβασμα”.
Ο Σάκης Αθανασιάδης πάντως αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του μακριά από την κωπηλασία.
“Είμαι 57 χρονών και είναι ελάχιστα τα χρόνια που δεν είχα άμεση εμπλοκή με την κωπηλασία. Είναι μόνο η χρονιά που πρωτοδιορίστηκα στα νότια της Κρήτης, στην Παλιόχωρα που είναι ένα πολύ όμορφο μέρος αλλά δεν έκανε για κωπηλασία. Από κει και μετά δίδασκα 20 χρόνια στα ΤΕΦΑΑ κωπηλασία και παράλληλα ήμουν και προπονητής σε σωματεία στον Ν.Ο.Θ και τον Ο.Φ.Θ. Όλη μου η οικογένεια έχει εμπλοκή με την κωπηλασία και η κόρη μου που είναι 26 χρονών και σταμάτησε την ενεργό δράση ασχολείται τώρα με την παράκτια κωπηλασία”.
Διακρίνετε καλούς νέους προπονητές κωπηλασίας που μπορούν να στελεχώσουν τα σωματεία; Άλλωστε εκεί γίνεται η πιο σημαντική δουλειά για την παραγωγή νέων αθλητών.
“Ναι υπάρχουν νέοι προπονητές αλλά δεν είναι τόσοι πολλοί όσοι θα θέλαμε. Και τα σωματεία αλλά και η εθνική θα ήθελε να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει από κάποιους διακεκριμένους προπονητές. Υπάρχει όμως ένα αλλά… Τα παλιότερα χρόνια ήταν μια έξτρα επαγγελματική απασχόληση. Σήμερα τα πράγματα αλλάξανε και η προπόνηση έγινε πιο επαγγελματική. Υπάρχουν οι οικονομικές απαιτήσεις που θα έχει ο κάθε προπονητής. Μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα ναυταθλητικά σωματεία δεν έχουν μόνο ένα αγώνισμα οπότε οι οικονομική πίτα πρέπει να μοιραστεί”.
by 
