Χριστός Ανέστη! Παρακολουθώντας, πολύ προσεκτικά, όλη τη Μ. Εβδομάδα, τον Παγκόσμιο αγώνα της Ιέρ, στη Γαλλία, καταλήγω στο συμπέρασμα πως οι Ελληνες ιστιοπλόοι χρησιμοποίησαν αυτή τη διοργάνωση ως μια πρόβα… τακτικής, ενόψει της μεγάλης μάχης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο.
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δεν είχαν τίποτα να χάσουν, με αποτέλεσμα να δουν αυτόν τον αγώνα ως προπόνηση επί πραγματικών δεδομένων, χωρίς ταυτόχρονα, να θελήσουν να αποκαλύψουν τα δυνατά τους σημεία, ‘’θολώνοντας’’ τα νερά…
Επομένως, δεν πρέπει να απογοητεύει κανέναν η επίδοση του Κοντίδη, για παράδειγμα, ο οποίος έμεινε εκτός τελικού ή του Μιτάκη, ο οποίος την τελευταία στιγμή δεν μπόρεσε να εισέλθει σε αυτόν. Ούτε ασφαλώς η πολύ χαμηλή θέση του διδύμου Μπεκατώρου-Πατενιώτη στα Nacra 17. Οι Ιστιοπλόοι μας κρατούν δυνάμεις, δεν φορτσάρουν, δεν ρισκάρουν, δεν ‘’αποκαλύπτονται’’, δεν δίνουν ‘’τροφή για σκέψεις’’ στους αντιπάλους τους.
Ισως, η μόνη απογοήτευση να έρχεται από τον Βύρωνα Κοκκαλάνη, ο οποίος ήθελε όσο τίποτα τη διάκριση στην Ιέρ, την πάλεψε, όμως για λόγους που δεν οφείλονται στον ίδιο, δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τις πιθανότητές του στον τελικό, ο οποίος ματαιώθηκε, αναγκάζοντάς τον στην 7η θέση.
Μέχρι το Ρίο μεσολαβούν κι άλλες ‘’παγκόσμιες μάχες’’. Εδώ θα είμαστε… Θα τα ξαναπούμε… Χρόνια πολλά!
by 
