Του Κώστα Τουτσίδη
Από το 2007 ως νεάνιδα μέχρι και το 2010 που είχε την τελευταία της επιτυχία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κωπηλασίας γυναικών, η Σοφία Αναγνωστοπούλου είχε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που χρειαζόταν για να ανέβει ακόμα πιο ψηλά. Πρωτιές στην Ελλάδα, μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις και μια πολύ καλή θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ωστόσο την κέρδισαν οι σπουδές και άφησε στην άκρη το αγαπημένο της άθλημα. Η Σοφία έκανε για το navysports.gr ένα flash back στην αθλητική της καριέρα και μας μίλησε παράλληλα για την κρίσιμη εκείνη περίοδο που πήρε την απόφαση ν αφήσει στην άκρη τα κουπιά..
Σοφία με τις επιτυχίες και την εξέλιξη που είχες τι ήταν τελικά αυτό που σε έκανε να εγκαταλείψεις την κωπηλασία;
«Είχα ως στόχο να σπουδάσω και συνεχίζοντας την κωπηλασία δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τα συνδυάσω και τα δύο. Ήταν καθαρά μια προσωπική μου απόφαση γιατί ήθελα ότι κάνω να το κάνω καλά και να μπορώ να δίνω το 100%. Γνωρίζοντας τις δυνατότητες μου σαν Σοφία, αν συνέχιζα την κωπηλασία και με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, δεν νομίζω ότι θα κατάφερνα να σπουδάσω. Ειδικά την τελευταία χρονιά, είχα παρατήσει τελείως το σχολείο μου. Αυτό ήταν κάτι που δεν διορθώνεται καθώς κάθε μέρα που περνάει τη χάνεις. Δεν μπορούσα να ξαναπάω στην τρίτη λυκείου, δεν μπορούσα να παρακολουθήσω ξανά στο σχολείο τα μαθήματα που έχασα. Πέρασαν οι πανελλαδικές εξετάσεις και κυριολεκτικά δεν ήξερα τι μάθημα δίνω γιατί εκείνη τη χρονιά ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα».
Δυσκολεύτηκες να πάρεις αυτή την απόφαση;
«Ήθελα να προχωρήσω. Έβλεπα τα τελευταία χρόνια τι προσπάθεια και τι χρόνος 
χρειαζόταν και πίστευα ότι δεν μπορούσα να τα κάνω και τα δύο και κωπηλασία και σπουδές. Όταν ξυπνάς από τις 5 το πρωί για προπόνηση συνεχίζεις μέχρι τις 2 στο σχολείο και μετά από τις 2.30 ως τις 7 έχεις ξανά προπόνηση, δεν έχεις μετά ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση και το κουράγιο να μελετήσεις. Πόσο μάλλον όταν μπεις στο πανεπιστήμιο να παρακολουθήσεις τα μαθήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι και υποχρεωτικά».
Κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσες να συνδυάσεις αθλητισμό και σπουδές;
«Θα ήθελα το κράτος να είχε καλύτερα οργανωμένο και δομημένο το θέμα της παιδείας και τα αθλητικά σχολεία που υπάρχουν να λειτουργούν διαφορετικά. Σήμερα δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν. Το αθλητικό σχολείο είναι αθλητικό μόνο τις δύο πρώτες διδακτικές ώρες και μετά τα μαθήματα γίνονται κανονικά όπως και στα υπόλοιπα. Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία βοήθεια και στήριξη για τα παιδιά που επιλέγουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Ούτε οι διδάσκοντες τα προσέχουν όσο θα έπρεπε έτσι ώστε παράλληλα με τον αθλητισμό να πάρουν και τις απαιτούμενες γνώσεις».
«ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΔΙΝΟΥΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ ΚΙ ΕΔΩ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΑΣΕ ΤΗΝ ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ»
Μέσα σ ένα πιο οργανωμένο πλαίσιο, όπως μας επισήμανε η Σοφία Αναγνωστοπούλου, θα μπορούσαν πολλά παιδιά όπως και η ίδια να συνεχίσουν τον αθλητισμό και να φέρουν ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες στη χώρα.
«Αν υπήρχε και στην Ελλάδα η οργάνωση που υπάρχει σ αυτό τον τομέα στην Ευρώπη και την Αμερική – το έχω ψάξει και ξέρω- θα συνέχιζα την κωπηλασία. Στην Αμερική για παράδειγμα επιβραβεύουν τους αθλητές με υποτροφίες και τους δίνουν τη δυνατότητα να μπουν σένα πανεπιστήμιο της επιλογής τους. Βέβαια κι ο αθλητής από την πλευρά του οφείλει να προσπαθήσει για το καλύτερο τόσο στο άθλημα του όσο και στα μαθήματα του. Εμένα υπήρξαν συμμαθητές μου, αλλά ακόμα και καθηγητές μου, που μου είπαν: «τι πας και κάνεις τώρα, άσε την κωπηλασία και κοίτα να μπεις σε μια σχολή». Δε λέω είναι πολύ σημαντικό και αυτό, αλλά και το να κάνεις αθλητισμό και πρωταθλητισμό είναι σπουδαίο. Είναι κάτι που δεν αγοράζεται. Όσο έκανα αθλητισμό δεν τους άκουσα ποτέ και δεν το μετάνιωσα ποτέ».
Mας μίλησε παράλληλα για σημαντικά πράγματα που δίνει ο αθλητισμός, όπως το ότι μαθαίνει σ ένα παιδί από μικρή ηλικία να οργανώνει τη ζωή του, να βάζει στόχους και παράλληλα να είναι κοινωνικό .
«Το να κάνει ένα παιδί αθλητισμό και ειδικότερα πρωταθλητισμό είναι μεγάλο σχο
λείο, κάτι που θα έπρεπε να το ζήσουν όλα τα παιδιά κι αν όχι όλα τα περισσότερα. Ουσιαστικά σε γαλουχεί. Όταν ξεκινάς από μικρή ηλικία να μαθαίνεις να πειθαρχείς, να βάζεις τη ζωή σου σε μια σειρά, να υπακούς, να συνεργάζεσαι μέσα σε μια ομάδα. Μαθαίνεις μέσα από τη μικρή αυτή κοινωνία που είναι ο αθλητισμός πως πρέπει να λειτουργείς και αργότερα».
«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ.. ΣΗΜΕΡΑ ΟΧΙ»
Το έχεις μετανιώσει που σταμάτησες ή αισθάνεσαι ότι πήρες τη σωστή απόφαση;
«Αν με ρωτούσατε δύο τρία χρόνια πριν θα έλεγα ότι μετάνιωσα που σταμάτησα. Μου έλειπε έντονα η ενασχόληση μου με το άθλημα. Οι προπονήσεις, τα παιδιά στην εθνική, μου έλειπε η σειρά και η τάξη που υπήρχε. Ήξερα τι θα κάνω, ήξερα τι στόχο έχω κάθε μέρα. Όταν ήμουν φοιτήτρια ήμουν ξαφνικά τόσο ελεύθερη που μου ήταν δύσκολο να διαχειριστώ τον τόσο ελεύθερο χρόνο. Στην αρχή μου βγήκε αντιδραστικά και απέφευγα να παρακολουθώ κωπηλασία. Όποτε έβλεπα στεναχωριόμουν κι έλεγα «κοίτα τι άφησα». Στην πορεία όμως βλέποντας κάποια πράγματα και γνωρίζοντας τον εαυτό μου, σήμερα λέω ότι δεν μετάνιωσα που σταμάτησα».
Πέρασε η σκέψη από το μυαλό σου πως αν συνέχιζες ίσως να έφτανες κάποια στιγμή σε μια Ολυμπιάδα;
«Ας μιλήσουμε με πιθανότητες. Μου αρέσει πάντα να είμαι σίγουρη γι αυτό που κάνω στη ζωή μου. Οι πιθανότητες να φτάσω στο σημείο να εξελιχθώ τόσο στην κωπηλασία ώστε να διεκδικήσω ένα Ολυμπιακό μετάλλιο ήταν πολύ λιγότερες από το να σπουδάσω κάτι. Έτσι προτίμησα τις σπουδές».
Σου λείπει η ενασχόληση με το άθλημα;
«Κάποιες στιγμές μου λείπει η κωπηλασία. Πιο παλιά μου έλειπε περισσότερο. Τώρα παρακολουθώ κωπηλασία. Τα πρώτα χρόνια υπήρχαν και αρκετά παιδία που γνώριζα, που ήταν φίλοι μου συναθλητές μου και είχαμε ζήσει πράγματα μαζί. Τώρα δεν έχουν μείνει πολλά από εκείνα τα παιδιά που να συνεχίζουν. Οι περισσότεροι έχουν σταματήσει».
Οι σπουδές σου είναι σχετικές με τον αθλητισμό σκέφτηκες να ασχοληθείς ξανά από άλλο πόστο με την κωπηλασία;
«Σπούδασα στη γυμναστική ακαδημία. Αγαπάω τον αθλητισμό και θα ήθελα όπου μπορώ και όσο μπορώ να βοηθήσω. Πόσο μάλλον στο άθλημα μου. Θα ήθελα πάρα πολύ να ασχοληθώ με το άθλημα μου από ένα άλλο πόστο αλλά δυστυχώς με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα αυτό δεν μπορεί να είναι από τις πρώτες σκέψεις μου και επιλογές μου. Για παράδειγμα αν είσαι προπονητής απαιτεί πάρα πολύ χρόνο. Πρέπει να είσαι εκεί από το πρωί ως το βράδυ. Το κάθε παιδί που κάνει αθλητισμό πρέπει παράλληλα να το διαπαιδαγωγήσεις. Ο προπονητής πρέπει να είναι και εκπαιδευτικός. Οι οικονομικές απολαβές όμως δεν είναι τέτοιες που να σου επιτρέπουν να αφοσιωθείς μόνο σ αυτό».
Μίλησε μας για τον δικό σου προπονητή.
«Εγώ σαν αθλήτρια ήμουν τυχερή γιατί είχα έναν πολύ καλό προπονητή τον Κώστα 
Κοντομανώλη. Ήταν άνθρωπος που ήξερε τα κουμπιά μας. Ψαχνόταν συνέχεια και διάβαζε ακόμα και ψυχολογία».
Είσαι από την Καστοριά. Η λίμνη εκεί αποτελεί ένα πολύ σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη του αθλήματος.
«Στην Καστοριά θα μπορούσαν να γίνουν θαύματα στην κωπηλασία. Η λίμνη αυτή είναι ευλογία που υπάρχει. Είναι σε σχήμα πέταλο και μπορεί από τη μια πλευρά να φυσάει αλλά από την άλλη να έχει καλό καιρό. Τις περισσότερες μέρες του χρόνου οι συνθήκες είναι ιδανικές με εξαίρεση το χειμώνα που παγώνει».
Όταν αγωνιζόσουν η αδρεναλίνη φαντάζομαι ότι ανέβαινε, ειδικά στους σημαντικούς αγώνες όπου διεκδικούσες ένα μετάλλιο. Σήμερα εκτός αθλήματος πως μπορείς να βιώσεις ανάλογο συναίσθημα;
«Αυτή την ένταση που σου δίνει η κωπηλασία όταν αγωνίζεσαι, όταν δίνεις όχι το 100% αλλά το 1000% και κάνεις την υπερπροσπάθεια να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό φτάνοντας στα πρόθυρα λιποθυμίας για να κερδίσεις, δεν μπορείς να τη βρεις μετά πουθενά αλλού όταν σταματάς το άθλημα».
Βλέπουμε ότι οι κωπηλάτες είναι μεταξύ τους κάτι σαν οικογένεια. Υπάρχουν πολύ ισχυροί δεσμοί μεταξύ τους. Εσύ διατηρείς ακόμα επαφές με συναθλητές και συναθλήτριες σου από τότε που αγωνιζόσουν;
«Σ αυτό το άθλημα πέρα απ τον ανταγωνισμό που υπάρχει την ώρα του αγώνα, υπάρχουν εξαιρετικές σχέσεις μεταξύ των αθλητών και δημιουργούνται καλές φιλίες. Τόσο μεταξύ των ελλήνων αθλητών αλλά και με τους ξένους που οι συναντήσεις γίνονται κυρίως σε διεθνείς αγώνες. Με κάποιους, αν και πέρασαν χρόνια διατηρώ κι εγώ ακόμα μια μικρή επαφή».
ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
2007
1η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων στο μονό και στο διπλό
1η θέση στο τετραπλό και 2η θέση στο μονό στο Βαλκανικό πρωτάθλημα νεανίδων στη Βουλγαρία
2008
1η θέση στο τετραπλό και 2η στο διπλό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων
1η θέση στο διπλό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κάτω των 23ων
1η στο τετραπλό στο πανελλήνιο γυναικών
2009
1η θέση στο τετραπλό και 2η στο διπλό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα νεανίδων
1η στο διπλό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κάτω των 23ων
1η στο τετραπλό και 2η στην οκτάκωπο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών
1η στο διπλό και 2η στο τετραπλό στο Βαλκανικό πρωτάθλημα νεανίδων στη Ρουμανία
8η στο τετραπλό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νεανίδων στη Γαλλία
2010
1η στην οκτάκωπο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών
by 
