Του Κώστα Τουτσίδη
Σας παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος της συζήτησης που είχαμε με τους προπονητές και τον έφορο Ιστιοπλοΐας τριγώνου του Ναυτικού ομίλου Θεσσαλονίκης. Στην ενότητα αυτή μας αναλύουν λεπτομέρειες που αφορούν το άθλημα συνδέοντας το παράλληλα με την ιστορία και το παρελθόν, συζητάμε για τις μεγάλες διοργανώσεις που έχει αναλάβει ο Ν.Ο.Θ και παράλληλα για το πώς αντιμετωπίζονται από την πολιτεία οι αθλητές και ειδικότερα αυτοί που κάνουν πρωταθλητισμό με στόχο τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Ο Νίκος Παπαγεωργίου μας μίλησε για τα χαρακτηριστικά εκείνα της ιστιοπλοΐας που 
κάνουν το άθλημα προσιτό στον καθένα: « Η ενασχόληση μ αυτό το σπορ είναι εξαιρετική. Εάν έχεις κάνει έστω και μια φορά ιστιοπλοΐα εθίζεσαι. Ουσιαστικά συνυπάρχεις άμεσα με το περιβάλλον. Έχει σαν άθλημα να δώσει πάρα πολλά σ ένα παιδί. Αρχικά να το καταστήσει υπεύθυνο για τον εξοπλισμό του, να είναι σωστά δεμένα τα σχοινιά, να μάθει τους ναυτικούς κόμπους, να μάθει να συμπεριφέρεται σωστά στο σκάφος του τόσο μέσα στη θάλασσα αλλά και έξω από τη θάλασσα, να συνυπάρχει με τους συναθλητές του. Στην ιστιοπλοΐα όμως βρίσκεις και τον τρόπο με τον οποίο θα σεβαστείς τη φύση τον αέρα και τη θάλασσα».
Υπάρχουν κατηγορίες για όλους για να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να ασχοληθεί;
«Οι κατηγορίες στην ιστιοπλοΐα έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους για να μπορούν να κάνουν ιστιοπλοΐα όλοι οι άνθρωποι. Δηλαδή για παράδειγμα είσαι άνδρας 100 κιλά, θα κάνεις μονοθέσιο που είναι για 100 κιλά. Είσαι 80 με 90 κιλά υπάρχει το Laser. Είσαι πιο ελαφρύς μπορεί να κάνεις 470. Για τον καθένα υπάρχει μια κατηγορία και τρέχει στην ανάλογη κατηγορία. Υπάρχουν βέβαια και κατηγορίες που είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρες και κουραστικές. Όπως η ιστιοσανίδα. Μετά τα 32 -33 δεν μπορείς να κάνεις γιατί η αερόβια σου ικανότητα αρχίζει και μειώνεται».
O Νίκος Μπεναξίδης μας μίλησε για την ιστιοπλοΐα ως ναυτική τέχνη άρρηκτα συνδεδεμένη με την ναυτική παράδοση: «Οι Νεοζηλανδοί κάνουν ιστιοπλοΐα γιατί για πάρα πολλά χρόνια ήταν το μοναδικό μέσο που μπορούσε να τους πάει και να τους φέρει στη χώρα τους, δεν υπήρχε άλλη επικοινωνία. Αυτή τη στιγμή είναι υπερδύναμη στην ιστιοπλοΐα γιατί δεν το παρατήσανε. Η ιστιοπλοΐα είναι ναυτική τέχνη. Εμείς προσπαθούμε να παντρέψουμε τη ναυτική τέχνη με τον αθλητισμό. Αυτό προσφέρει ο Ναυτικός όμιλος Θεσσαλονίκης αλλά και κάθε όμιλος. Να μάθουν τα παιδιά τις βασικές αρχές που ήξεραν και οι πρόγονοι μας πριν από 200 χρόνια. Η διαφορά μεταξύ των σωματείων είναι η δυναμική τους. Τι αριθμό αθλητών και μελών έχουν, τι μέσα έχουν κλπ. Αλλά ο στόχος τους είναι αυτός».
«Σ αυτό το επίπεδο που συζητάμε η ιστιοπλοΐα είναι ατομικό άθλημα. Αλλά η δύναμη και η ισχύ που λαμβάνει κάθε ιστιοπλόος οφείλεται στην ομάδα του. Η ομάδα του, οι συναθλητές του είναι αυτοί που τον προπονούν τον εξασκούν τον δυναμώνουν και μπορεί κάποια στιγμή και να τον σώσουν εάν κινδυνεύσει. Το θέμα με την ιστιοπλοΐα είναι ότι πρέπει να λάβεις μια απόφαση να σωθείς και να νικήσεις. Η ιστιοπλοΐα δεν γίνεται πάντα με καλές καιρικές συνθήκες μπορεί να γίνει και με άσχημες. Σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει ο αθλητής ανεξαρτήτως ηλικίας, μπορεί να είναι και 11 χρονών, να νικήσει τα στοιχεία της φύσης, να επιβιώσει και να νικήσει και τους αντιπάλους του στον αγώνα. Αυτό είναι που κάνει τους ιστιοπλόους ιδιαίτερα αποφασιστικούς. Η ταχύτητα με την οποία πρέπει να αποφασίσεις έχει να κάνει πολλές φορές με την επιβίωση σου. Μαθαίνεις να κυριεύεις το φόβο. Αυτό δεν μπορείς να το βρεις σ ένα άθλημα που γίνεται σε ελεγχόμενο κλιματικά κλειστό περιβάλλον».
Ο Ν.Ο.Θ έχει αναλάβει μεγάλες διοργανώσεις
«Η διοίκηση του ομίλου φροντίζει κάθε χρόνο να φέρνει μια μεγάλη διοργάνωση στη 
Θεσσαλονίκη. Είναι πολύ σημαντικό, παρόλο που εμάς σαν εργαζόμενους μας κουράζει περισσότερο. Εκεί που δεν θα είχαμε να κάνουμε τίποτα έχουμε να διοργανώσουμε ένα Πανευρωπαϊκό και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ωστόσο και η σκόνη που φέρνουν οι ξένοι με τα παπούτσια τους είναι σημαντική είναι κέρδος. Μπορούμε να δούμε πως συμπεριφέρονται πως δουλεύουνε καθώς και το αγωνιστικό τους επίπεδο. Για παράδειγμα υπάρχει μια ομάδα στα 470 των ανδρών η Αυστραλία που είναι ανίκητη για 4-5 χρόνια και έχει πάρει Ολυμπιακά μετάλλια. Το 2017 στο παγκόσμιο των ανδρών θα είναι εδώ και θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε, να πλησιάσουμε το σκάφος τους , να ανταλλάξουμε απόψεις με τον προπονητή τους. Είναι σαν να γίνεται ένας αγώνας φόρμουλα ένα στη Θεσσαλονίκη και μπορείς να δεις τους κορυφαίους πιλότους. Η διοργάνωση ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος έχει πολλές δυσκολίες. Η προετοιμασία για τις μεγάλες διοργανώσεις που έχει αναλάβει ο Ν.Ο.Θ έχει ήδη ξεκινήσει. Είμαστε σε διαρκή προετοιμασία».
Όλα ξεκίνησαν από το μεράκι κάποιων ανθρώπων τα παλαιότερα χρόνια;
« Ο όμιλος είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται διαρκώς. Όταν ξεκίνησε το τμήμα ιστιοπλοΐας τη δεκαετία του 70 τα παιδιά έκαναν μόνα τους προπόνηση. Ο λιμενίσκος του ομίλου είχε 5 καΐκια των τοπικών ψαράδων και δύο κότερα που ήταν το αξιοθέατο της πόλης. Υπήρχαν και 5 πιτσιρικάδες εκείνης της εποχής που ήταν χειμώνα – καλοκαίρι μέσα στη θάλασσα γιατί αυτό ήταν το παιχνίδι τους. Δεν ήταν το άθλημα έτσι όπως καλλιεργείται και εξελίσσεται σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν εμπειρικές γνώσεις. Υπήρχαν άνθρωποι που ασκούσαν προπονητικά καθήκοντα χωρίς να είναι πιστοποιημένοι προπονητές ή γυμναστές με ειδικότητες. Αγαπούσαν τη θάλασσα ήταν μέλη του ομίλου είχαν όραμα και έκαναν αυτή τη δουλειά. Στη συνέχεια αυτό το πράγμα εξελίχθηκε και παράλληλα ανέβηκε και το βιοτικό επίπεδο της χώρας. Άρχισαν να έρχονται σκάφη στον όμιλο και κάποιοι αθλητές να βγαίνουν και στο εξωτερικό. Ο πρώτος που βγήκε στο εξωτερικό ήταν ο Θανάσης Παπαϊωάννου που έγινε μετέπειτα και πρόεδρος του Ν.Ο.Θ. Τώρα όλους αυτούς τους αγώνες τους έχουμε στο σπίτι μας. Τότε έπρεπε να πάς έξω να δεις και να επιστρέψεις για να μεταφέρεις στους άλλους την εμπειρία σου. Ο όμιλος αυτός πάντα είχε όραμα και κοίταζε μπροστά. Οι άνθρωποι που ήταν όλα τα χρόνια είτε στη διοίκηση είτε στην τεχνική ηγεσία κάτω στο λιμάνι, είχαν όραμα και αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Αυτοί ήταν η αιτία που στείλαμε αθλητές σε Ολυμπιακούς αγώνες , έχουμε αθλητές που πήραν παγκόσμια πρωταθλήματα. Φέτος ο Κώστας ο Τριγκώνης θα τρέξει σε Ολυμπιακούς αγώνες . Έχουμε ήδη παιδιά στην ηλικία των 16 – 17 χρονών που έχουν πολύ βαριά αθλητικά βιογραφικά και περιμένουμε πολλά από αυτούς».
Από φέτος και ιστιοπλοΐα για ΑΜΕΑ;
«Φέτος βάλαμε και ειδική κατηγορία για άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που θα εξελιχθεί. Όσο ήταν καλός ο καιρός οι αθλητές αυτοί ήταν ιδιαίτερα δραστήριοι. Υπάρχουν δυσκολίες αλλά υπάρχει πολλή μεγάλη αγάπη γι αυτό που γίνεται και θα ξεπεραστούν. Ήδη ετοιμάζεται και αθλητική ομάδα ΑΜΕΑ που κάποιοι από αυτούς θα συμμετέχουν σε αγώνες».
Ένα σημαντικό κεφάλαιο είναι και το κατά πόσο η πολιτεία μεριμνά έτσι ώστε να βγουν αθλητές υψηλού επιπέδου και να μπορούν να διεκδικήσουν μεγάλες διεθνείς διακρίσεις.
«Τον αθλητισμό δεν τον βοηθάει το παιδαγωγικό σύστημα. Όταν ετοιμάζεις ένα παιδί και είναι πάνω στο φόρτε για ν ανοίξει τα φτερά του και να κάνει καριέρα το κόβεις με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Εκείνη την περίοδο δεν υπάρχουν αθλητές . Αν δούμε την πορεία των παιδιών ξεκινάνε στα 8-10 και στα 16 εξαφανίζονται και εμφανίζονται ξανά μετά τα 19. Καταργήσανε και τα αθλητικά σχολεία που βοηθούσαν σ αυτή την κατεύθυνση. Κόψανε τα προνόμια των αθλητών».
Για το ίδιο θέμα ο Μακάριος Νεοκλάρας τόνισε: «Στην Ελλάδα οι αθλητές φτάνουν σ ένα σταυροδρόμι στη ζωή τους που επιλέγουν εάν θα συνεχίσουν την ιστιοπλοΐα ή θα βρουν μια δουλειά ώστε να μπορούν να ζήσουν. Δεν γίνεται να κάνεις ιστιοπλοΐα 5 ή 7 ημέρες την εβδομάδα και παράλληλα να δουλεύεις . Όταν κάποιος αρχίζει και λέει τώρα είμαι καλός ιστιοπλόος πρέπει από πίσω να έχει κάποιον να βοηθάει, έναν όμιλο που να προσφέρει ένα καλό σκάφος για να είναι ανταγωνιστικός . Αυτός είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας στην Ελλάδα που δεν έχουμε πολλούς αθλητές σε τέτοιο επίπεδο. Φτάνουν μέχρι ένα σημείο κι από κει και πέρα δεν μπορεί η Ελλάδα να ανταπεξέλθει σε τέτοιους αθλητές. Υπάρχουν παραδείγματα αθλητών που έφυγαν στο εξωτερικό και συνέχισαν την καριέρα τους σαν πολίτες άλλων χωρών γιατί δεν είχαν την υποστήριξη για να μπορούν να ζουν και παράλληλα να κάνουν υψηλού επιπέδου αθλητισμό».
Ο έφορος ιστιοπλοΐας του Ν.Ο.Θ Μπάμπης Σιδηρόπουλος τόνισε: «Μόλις κάποιος αθλητής φτάνει στην εθνική ομάδα κανονικά θα πρέπει η πολιτεία να αναλάβει τη διαδικασία της προώθησης του αθλητή από την εθνική ομάδα και πάνω μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται. Αφήνουν τον όμιλο του αθλητή και ην οικογένεια του να παίξουν αυτό το ρόλο. Ο όμιλος η δουλειά του είναι να βγάζει αθλητές και να τους φέρνει στο επίπεδο να μπουν στην εθνική ομάδα. Από κει και πέρα θα πρέπει κανονικά η πολιτεία να τους πάρει και να τους οδηγήσει στους Ολυμπιακούς. Το μπάτζετ για να προετοιμαστεί ένας αθλητής για τους Ολυμπιακούς αγώνες ξεπερνάει τις 100 χιλιάδες».
«Η πολιτεία μας αντιμετωπίζει σαν επιχείρηση. Ένα σωματείο που προσφέρει αθλητισμό φορολογούμαστε από το κράτος σαν να είμαστε κερδοφόρα επιχείρηση. Πληρώνουμε διόδια για τα βανάκια μας για να μετακινήσουμε τους αθλητές μας σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας. Και το σημαντικότερο δεν έχουμε καμιά βοήθεια στην ανανέωση του υλικού μας. Για να αγοράσουμε ένα καινούργιο βανάκι για μετακινήσεις των αθλητών θα έπρεπε να ισχύουν άλλες τιμές».
by 
