Του Κώστα Τουτσίδη
Το navysports.gr σας παρουσιάζει σήμερα τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από το τμήμα ιστιοπλοϊας τριγώνου του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Ένα χαρακτηριστικό που έχει ο Ν.Ο.Θ (και ελάχιστοι όμιλοι στη χώρα μας), είναι ότι έχει διαφορετικό προπονητή για την κάθε κατηγορία, γεγονός που διευκολύνει τόσο τη δουλειά του προπονητή όσο και την άρτια προετοιμασία αθλητών και αθλητριών. Στη συνάντηση μας αυτή είπαμε πολλά για το άθλημα της ιστιοπλοϊας, αλλά και για τον όμιλο. Σήμερα σας παρουσιάζουμε το πρώτο μέρος της συζήτησης μας και θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες το δεύτερο μέρος .
Από την πρώτη στιγμή έπεσε στο τραπέζι το θέμα εάν η ιστιοπλοϊα είναι ένα άθλημα που αφορά λίγους ή πολλούς και ποιοι μπορούν να ασχοληθούν. Ο προπονητής των “Laser” Νίκος Παπαγεωργίου μιλώντας στο navysports.gr είπε χαρακτηριστικά: «Αν συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι τα παλαιότερα χρόνια πριν το 1850 που ανακαλύφθηκε το ατμόπλοιο, με την ιστιοπλοϊα, με τα σκάφη αυτά γινόταν είτε πόλεμος είτε εμπόριο. Οι τεχνικές που εμείς σήμερα μαθαίνουμε στα παιδιά είναι ίδιες μ αυτές που τότε προσπαθούσαν να πολεμήσουν. Για αυτό και λέμε ότι κάνουμε στρατηγική τεχνική μέσα στη θάλασσα και προσπαθούμε αυτή τη ναυτική τέχνη, την ενασχόληση του ανθρώπου με τη θάλασσα τον αέρα και το πανί, να το μεταλαμπαδεύσουμε. Αυτό όμως ο κόσμος δεν το έχει καταλάβει. Νομίζουν ότι είμαστε κάποιοι πολύ πλούσιοι που έχουμε ακριβές βάρκες και κάνουμε αυτό το ελιτίστικο σπορ. Πρέπει να περάσει στον κόσμο ότι η ιστιοπλοϊα δεν είναι το άθλημα των λίγων. Από την εποχή της ύπαρξης του έλληνα υπήρχε το πανί και η θάλασσα».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νίκος Μπεναξίδης προπονητής των “Optimist”: «Όσον αφορά τα περί ελιτίστικου σπορ θα πω ότι στην Ελλάδα μέχρι το 1930, ή μάλλον ακόμα και μέχρι το 1950 σε κάποιες περιπτώσεις, το εμπόριο γινόταν με ιστιοφόρα σκάφη. Την περίοδο της κατοχής και αμέσως μετά τον πόλεμο, στα νησιά για να φτάσει κανείς από το ένα στο άλλο έπρεπε να είναι καλός ιστιοπλόος. Δεν υπήρχαν πολλά μηχανικά μέσα. Στην περίοδο από το 1950 μέχρι το 1980, διάστημα που η χώρα πέρασε πολλές δοκιμασίες, ο κόσμος δεν ασχολούταν με το «να πάει βόλτα με τα πανιά», αλλά με την επιβίωση του. Εκεί έγινε η ζημιά. Εκείνη την περίοδο ποιοι μπορούσαν να κάνουν ιστιοπλοϊα; Αυτοί που είχαν χρήματα. Η τότε ελίτ της ελληνικής κοινωνίας. Όπως για παράδειγμα ο τότε διάδοχος του θρόνου που το 1060 πήρε το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο για την ελληνική ιστιοπλοϊα. Δυστυχώς όμως αυτή η άποψη περί ελίτ υπάρχει μέχρι σήμερα».
Η Άννα Τσαβδαρίδου επίσης προπονήτρια των “Optimist” τόνισε: «Εδώ στο Ν.Ο.Θ δεχόμαστε παιδιά από 7 χρονών μέχρι ενήλικες μεγάλης ηλικίας. Ο όμιλος εκτός από την ιστιοπλϊα τριγώνου έχει και την ιστιοπλοϊα ανοιχτής θάλασσας. Με την ιστιοπλοϊα τριγώνου μπορούν να ασχοληθούν και ενήλικες. Στα optimist τα παιδιά είναι από 7-15 χρόνων και σ αυτή την κατηγορία ο Ν.Ο.Θ έχει την πιο μεγάλη δύναμη στη Θεσσαλονίκη. Ακολουθούν άλλες κατηγορίες για μετά τα optimist, που είναι τα 420 τα laser και τα 470. Τα παιδιά το πρώτο τρίμηνο της ενασχόλησης τους μαθαίνουν να αγαπάνε την θάλασσα και να διαχειρίζονται τη θάλασσα τον άνεμο και το πανί . Στη συνέχεια εάν τους αρέσει κάνουμε διαχωρισμό και κάποια πάνε στην προαγωνιστική ομάδα. Όσα ξεχωρίσουν μετά μπαίνουν στην αγωνιστική ομάδα. Τα παιδιά έρχονται ευχαριστιούνται και ξεπερνάνε το φόβο τους κάτι που είναι πολύ σημαντικό για να προχωρήσουν. Στο optimist είναι μόνα τους πάνω στο σκάφος και πολλές φορές επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες, κυματισμός και αλλαγές του αέρα. Πρέπει να μπορούν να χειριστούν σωστά το πανί. Αυτό θα τους οδηγήσει εκεί που θέλουν να πάνε και θα πρέπει να το στρέψουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Η αλήθεια είναι ότι τους αρέσει πάρα πολύ και παιδιά που δεν ήρθαν σε μικρή ηλικία αλλά σε μεγαλύτερη μετάνιωσαν που δεν ήρθαν σε μικρή ηλικία. Πολλές φορές έρχονται μικρά παιδιά και κοντά σ αυτά ξεκινάνε ιστιοπλοϊα και οι γονείς τους. Ο Ν.Ο.Θ ξεχωρίζει γιατί όλοι αθλητές γονείς προπονητές και διοίκηση είμαστε σαν μια οικογένεια».
Ο Μακάριος Νεοκλάρας ανέπτυξε τα δεδομένα τις δικής του κατηγορίας: « Τα 420 είναι προολυμπιακή κατηγορία. Μετά από τα 420 τα παιδιά πηγαίνουν στα 470. Είναι σχεδόν ίδια σκάφη. Τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν από την ηλικία 12-13 και τελειώνουν στην ηλικία των 18 οπότε μπορούν να πάνε στα 470 και να ξεκινήσουν από κει και πέρα την καριέρα τους με βλέψεις να πάνε σε Ολυμπιακούς αγώνες».
Για έναν υψηλό στόχο που θα διεκδικήσουν αθλήτριες του Ν.Ο.Θ μέσα στο 2016 μας μίλησε ο Ανδρέας Παλεράς προπονητής στις κατηγορίες “420” και “470”: «Το Μάρτιο στη Regatta που θα γίνει στην Ισπανία θα κριθεί άλλη μια θέση για τους Ολυμπιακούς αγώνες . Μαζί με τις δικές μας αθλήτριες θα διεκδικήσουν τη θέση τα πληρώματα από τη Γαλλία την Ιταλία την Ελβετία το Ισραήλ τη Φινλανδία. Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Οι αθλήτριες μας είναι μικρές στην ηλικία και όχι έμπειρες. Η εμπειρία είναι αυτή που σε κάνει να διαχειριστείς διαφόρων ειδών συνθήκες . Για να μπορέσουν να προετοιμαστούν κατάλληλα σε διάφορες συνθήκες και να αποκτήσουν την απαιτούμενη εμπειρία χρειάζονται χρόνια. Οι αντίπαλες τους είναι μεγάλες σε ηλικία και πιο έμπειρες. Ωστόσο εάν οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές και παρόμοιες με αυτές που οι δικές μας αθλήτριες έχουν αντιμετωπίσει εως τώρα, τότε έχουν πιθανότητες».
Ο Νίκος Παπαγεωργίου αναφέρθηκε επίσης στο αγωνιστικό πλάνο σε ότι αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις: «Το αγωνιστικό πλάνο βγαίνει συνήθως από την ομοσπονδία που ορίζει πόσα πανελλήνια πρωταθλήματα θα γίνουν για κάθε κλάση. Αφού ορίσει τις ημερομηνίες εμείς φροντίζουμε να είμαστε έτοιμοι από πλευράς εξοπλισμού και να έχουν ολοκληρωθεί οι προπονήσεις μέχρι τις ημέρες των αγώνων. Οι αγώνες γίνονται ως επί το πλείστον στην Αθήνα και χρειάζεται μαζί με τα παιδιά να μετακινήσουμε σκάφη και εξοπλισμό. Συνήθως για τις κατηγορίες παίδων κορασίδων νέων και νεανίδων οι αγώνες γίνονται τις δύο εβδομάδες του Πάσχα για να μην υπάρχουν υποχρεώσεις των παιδιών στο σχολείο. Για τις μεγαλύτερες κατηγορίες οι αγώνες είναι είτε το καλοκαίρι είτε και πριν το Πάσχα».
Ο Νίκος Μπεναξίδης μας ανέπτυξε άλλο ένα ιδιαίτερο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον τρόπο δουλειάς στο Ν.Ο.Θ: «Ένα χαρακτηριστικό που έχουμε εμείς εδώ στο όμιλο είναι και το ότι ένας Ολυμπιονίκης ή ένας παγκόσμιος πρωταθλητής ετοιμάζει το σκάφος του δίπλα σ ένα παιδάκι που ξεκινάει αυτή τη στιγμή. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και σαν συμβολισμός αλλά και σαν κίνητρο για τα μικρά παιδιά. Ο αέρας έχει συγκεκριμένη στιγμή που θα είναι καλός για προπόνηση. Εκείνη την ώρα οι συνθήκες αφορούν και τον πιτσιρικά ο οποίος έρχεται για να μάθει, αφορούν το ίδιο και τον Τριγκώνη ο οποίος θα εκμεταλλευτεί τον αέρα για να προπονηθεί. Αυτοί οι άνθρωποι ο πιτσιρικάς και ο Ολυμπιονίκης θα ετοιμαστούν μαζί και θα βγουν στη θάλασσα μαζί. Οι σημαδούρες και το τερέν είναι κοινό και για τον ένα και για τον άλλο. Εμείς αυτό το ζούμε κάθε μέρα. Μπορεί δηλαδή ο Τριγκώνης να βοηθήσει τον πιτσιρικά να δέσει ένα σχοινάκι στο optimist».
Η Άννα Τσαβδαρίδου συμπλήρωσε: «Ο Ιορδάνης Πασχαλίδης έχει πάρει στο τέλος της Ακαδημίας, μια μέρα ολόκληρη όλα τα παιδάκια και τα έχει κάνει βόλτα με το tornado. Έχουν ανεβεί όλα, έχουν βάλει κρεμαστικό και κάνανε βόλτα στο Θερμαϊκό. Ήταν ενθουσιασμένα . Σε μια άλλη ακαδημία το ίδιο έκανε η Μπόζη με την Κλωναρίδου με το 470. Για τα παιδάκια αυτές ήταν πολύ σημαντικές στιγμές».
Ο έφορος ιστιοπλοϊας του Ν.Ο.Θ Μπάμπης Σιδηρόπουλος: αναφερόμενος στις επιτυχίες του αθλήματος το χαρακτήρισε κάτι σαν αυτό που λέμε στην γλώσσα των οικονομικών “value for money” για την πολιτεία. Συγκεκρινένα τόνισε: «Ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός δεν είναι εμπορική πράξη. Οι Ολυμπιονίκες για παράδειγμα τραβάνε από πίσω μεγάλη μερίδα κόσμου να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Άρα το κράτος όταν «επενδύει» δεν επενδύει για να πάρει μετάλλιο ένας αθλητής. Αλλά για να είναι πρότυπο ο αθλητής και να φέρει άλλα παιδάκια να ασχοληθούνε με το άθλημα. Έτσι με αυτό τον τρόπο τα απομακρύνεις από ναρκωτικά κλπ και κερδίζεις υγεία. Είναι βασική υποχρέωση της πολιτείας να στηρίξει τους πρωταθλητές και τους Ολυμπιονίκες για να έχει από πίσω υγεία. Αυτό δεν το κάνει και το αφήνει στους ομίλους και τις οικογένειες των αθλητών. Τα μετάλλια που έχει πάρει η ιστιοπλοϊα και οι συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις και σε Ολυμπιακούς αγώνες είναι πάρα πολλά σε σχέση με το χρόνο και τα χρήματα που έχει ξοδέψει η πολιτεία. Και κάτι άλλο σημαντικό. Η ιστιοπλοϊα είναι το άθλημα που δεν έχει καθόλου χημικά».
Αυτή η τελευταία αυτή φράση του εφόρου ήταν μια καλή πάσα στον Νίκο Παπαγεωργίου που συμπλήρωσε: «Το Ντόπινγκ είναι μάστιγα του αθλητισμού. Αυτό που λέμε για αστείο ”Τι σχέση έχουν τα Ολυμπιακά μετάλλια και τα λουκάνικα;” “καλύτερα να μην ξέρεις πως γίνονται”. Αυτό στην ιστιοπλοϊα δεν ισχύει. Είμαστε άθλημα που δεν χρησιμοποιεί ουσίες . Χρησιμοποιούμε τον αέρα για προώθηση την εξυπνάδα και την τεχνική. Στους αθλητές λέω ότι μέχρι τα 3 μποφόρ ένταση ανέμου η ιστιοπλοϊα είναι τέχνη κι όχι αθλητισμός. Αθλητισμός γίνεται όταν τα μποφόρ ανεβαίνουν και πρέπει να κάνεις χειρισμούς με το σώμα σου ιδιαίτερα ενεργοβόρους. Κι εκεί όμως ποτέ κανένας ιστιοπλόος δεν έχει κάνει χρήση ουσιών».